Μεταναστευτικό: Το "άλλοθι" της ανικανότητας

Η προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η δημοκρατία ως μορφή διακυβέρνησης όπως επίσης και η διαφάνεια δεν αποτελούν απλά και μόνο θέματα ηθικής αλλά ορθής πρακτικής και αποτελεσματικής διακυβέρνησης.

Διαφωνώ με όσους χωρίζουν τους ανθρώπους σε “λαθραίους” ή “καθαρόαιμους” όχι απλά και μόνο επειδή λυπάμαι τους κατά καιρούς κατατρεγμένους αλλά επειδή πίσω από τους κυνηγημένους κρύβονται συμφέροντα, ανικανότητα και οκνηρία.

-Επιχειρηματικά συμφέροντα που τη μια κυνηγάν τους Εβραίους και την άλλη τους Παλαιστίνιους, συκοφαντούν και λοιδορούν τη μία μέρα τους Πακιστανούς και την άλλη τους Έλληνες.

-Αποτυχημένες κυβερνήσεις, με επίορκους κρατικούς λειτουργούς, ανίκανες να εξασφαλίσουν αξιοπρεπή διαβίωση και κοινωνική ειρήνη σε όλους, διαχωρίζουν τον βιαστή σε ημεδαπό και αλλοδαπό για να μεταθέσουν τις ευθύνες τους σε εξωτερικούς παράγοντες και όχι στην δική τους ανικανότητα.

-Τέλος νέα παιδιά που εγκλωβίστηκαν στα γκέτο του συστήματος και “μάχονται” για να επικρατήσουν στο βούρκο.

Θέλω να κάνω απολύτως ξεκάθαρο ότι δεν καταδικάζω τις προθέσεις κανενός, απλά οι προθέσεις εκείνων που αναζητούν λύσεις στη διάκριση των ανθρώπων με βάση το έθνος, τη φυλή, τη θρησκείας, ή οτιδήποτε άλλο αναπαράγουν ήθη και πρακτικές του Μεσαίωνα και δεν αφήνουν την κοινωνία να εξελιχθεί.

Δεν μπορούμε να αντιληφθούμε με χθεσινά κριτήρια την σημερινή πραγματικότητα.

Θέλουμε δεν θέλουμε ο κόσμος έγινε η γειτονιά μας και οι “βρομιές του γείτονα βρομίζουν την αυλή μας”. Στο χρόνο που χρειαζόταν για να μεταφέρουν λάδι από την Αθήνα στην Θήβα στην αρχαιότητα σήμερα πηγαίνει από την Κρήτη στο Τορόντο.

Αν δεν εργαζόταν μετανάστες στα θερμοκήπια στην Κρήτη για 30 ευρώ μεροκάματο, την ώρα που στην Αίγυπτο εργάζονται για 3 ευρώ, και οι Κρητικοί ντομάτες από την Αίγυπτο θα έτρωγαν.

Οι εργαζόμενοι μετανάστες πληρώνονται μέρος της δικής τους εργασίας τους την ώρα που κάποιοι άλλοι χωρίς να εργαστούν παίρνουν περισσότερα από όλους τους μετανάστες μαζί.

Αυτό που χρειάζεται σήμερα είναι περισσότερη δημοκρατία, περισσότερη διαφάνεια και κατανομή του πλούτου με κριτήριο την προσφορά του καθενός στην κοινωνία.